Książki: “Anus mundi”

“Anus Mundi” to obozowe wspomnienia Wiesława Kielara. Zapewne zdecydowana większość z was zna tę książkę, ale myślę, że zawsze warto o niej przypomnieć.
“Ta książka nie jest powieścią, choć czyta się ją jak pasjonującą powieść” – tak napisał we wstępie Mieczysław Kieta, również były więzień KL Auschwitz. To zdanie oddaje całą istotę wspomnień spisanych przez p. Kielara.

Wiesław Kielar był więźniem Auschwitz od samego początku – przybył do obozu pierwszym transportem polskich więźniów, mając 21 lat. Widział na własne oczy, jak KL Auschwitz przekształcił się ze “zwykłego” obozu koncentracyjnego w olbrzymi kombinat zagłady, zapamiętał mnóstwo szczegółów, postaci i wydarzeń i to czyni jego wspomnienia niezmiernie cennymi. Zresztą można o tym pisać bez końca. W hitlerowskich obozach p. Kielar spędził w sumie prawie pięć lat.

Już w 1966 roku wspomniany już M. Kieta pisał: “Nikt nie będzie w stanie powiedzieć o Oświęcimiu pełnej prawdy, kiedy odejdą jej ostatni świadkowie”. I to właśnie dzieje się teraz na naszych oczach, w XXI wieku. Odchodzą ostatni byli więźniowie, ostatni ocalali, a to, co rozegrało się za drutami Auschwitz staje się czymś “martwym, jak cmentarny nagrobek”. Zalewają nas falami różne kiczowate, bezwartościowe powieści “obozowe”, które zniekształcają i zakłamują historię. Nie chce mi się rzucać jakimiś wyświechtanymi frazesami, ani tym bardziej dyktować komuś co ma czytać. Po prostu – książka “Anus Mundi” to jedna z najbardziej wartościowych (bo jest w pełni autentyczna) pozycji dotyczących obozu Auschwitz.

Czytałam ją kilka razy, i jako nastoletni dzieciak, i dużo później i za każdym razem robiła na mnie ogromne wrażenie. Pomogła mi także podczas pisania mojej borzesięzmiłuj pracy magisterskiej. Tak, książka jest bardzo ważnym źródłem wiedzy dla historyka. Ale powinien przeczytać ją każdy, kto chciałby poznać i historię KL Auschwitz i literaturę obozową w ogóle.
Zapewniam, że czas spędzony ze wspomnieniami p. Kielara nie będzie czasem straconym.