Książki: “Życie wśród śmierci”

“Życie wśród śmierci” to wspomnienia obozowe Janusza Karwackiego. Książka została napisana w latach 80 (“Opisane zdarzenia, fakty oraz osoby są prawdziwe i są takimi, jakimi widział je autor przed czterdziestu laty”), w Polsce została jednak wydana dopiero pod koniec lat 90.

Pan Karwacki trafił do KL Auschwitz w 1942 roku, jako 17-letni chłopak, a wcześniej do obozu wywieziono jego matkę. Jej niestety nie udało się przeżyć. Wspomnienia dotyczą nie tylko pobytu Autora w KL Auschwitz, ale też w innych obozach w głębi Rzeszy oraz, pokrótce, jego powojennych losów.

Pan Karwacki we wstępie zaznacza: “Książka (…) nie mogła być wówczas [w latach 80 – dop. ja] wydana z wielu przyczyn, które stają się zrozumiałe po jej przeczytaniu”. I faktycznie, obozowe wspomnienia Karwackiego nieco różnią się od innych, spisywanych w czasach PRL. Nie ma w nich patosu, etosu i wzniosłych słów – jest tylko obozowa codzienność w różnych odcieniach szarości. Karwacki nadmienia choćby o wizycie w obozowym puffie czy homoseksualnej relacji z jednym z więźniów funkcyjnych, co w tamtym okresie nie wpasowywało się w “trendy” i nie zostałoby dobrze przyjęte.
Karwacki pisze wprost o wszystkim co widział, czuł i myślał, nie upiększa swoich wspomnień, nie pomija niewygodnych fragmentów i stara się nikogo nie osadzać. To krótka, ale autentyczna i szczera opowieść.