Książki: “Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau”

“Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau” to obozowe wspomnienia Heleny Dunicz-Niwińskiej. Pani Helena spisała je w latach dwutysięcznych z pomocą Marii Szewczyk.
“Czy warto o tym pisać u schyłku życia?” – takie pytanie zadawała sobie i czytelnikom była więźniarka trzech niemieckich obozów. Gdyby dane było mi spotkać Panią Helenę, odpowiedziałabym jej, że tak. Ta relacja, chociaż może wydawać się powściągliwa, jest ogromnie wartościowa – mimo, że Pani Helena pisała tę książkę z pomocą innej osoby długo po wojnie, wiele sytuacji, dat i osób przedstawiła z wielką precyzją. Bo, jak sama wielokrotnie pisała, o tym nie da się zapomnieć.

W KL Auschwitz-Birkenau Pani Helena grała w obozowej orkiestrze i to właśnie orkiestra jest głównym wątkiem tej książki. Autorka opisała nie tylko obozową codzienność swoją i współwięźniarek, ale też opowiedziała o dylematach, przed jakimi stali więźniowie-muzycy, grając niemal tuż przy dymiących kominach krematoriów. Opisała wiele swoich towarzyszek, w tym tragiczną postać Almy Rose. Pani Helena ustosunkowała się również do wielu powojennych kontrowersji, co czyni jej relację jeszcze cenniejszą.

Jako, że wspomnienia zostały spisane po roku 1989 – dowiemy się z nich także o sowieckiej okupacji Lwowa, rodzinnego miasta Pani Heleny (z bólem opowiadała też o odłączeniu Lwowa od Polski), i o “bohaterskim” zachowaniu radzieckich żołnierzy względem wracających z wojennej poniewierki kobiet. Z całej rodziny Pani Heleny ocalał tylko jeden z jej braci, który po wojnie zamieszkał w Anglii.

Helena Dunicz-Niwińska odeszła w 2018 roku. Zostawiła po sobie ważne i wartościowe świadectwo.
Więcej o losach Pani Heleny możecie dowiedzieć się również z książki “Klub Auschwitz”.