
Książki: “Chcę żyć. Dziennik radzieckiej uczennicy 1932-37”
“Chcę żyć. Dziennik radzieckiej uczennicy 1932-37” to zapiski mieszkającej w Moskwie lat trzydziestych XX wieku nastolatki.
Nina była taka, jak każda młoda dziewczyna kiedyś i teraz – miała sukcesy i niepowodzenia w szkole, podobali jej się różni chłopcy, bywała nieszczęśliwie zakochana, chciała rozwijać swoje zainteresowania, miała marzenia i plany, wygłupiała się z rówieśnikami uważając, żeby nie narazić się nauczycielom, strofowali ją rodzice… tyle, że to wszystko odbywało się w codzienności stalinowskiego terroru.
Nina niekoniecznie zgadzała się z otaczającą ją rzeczywistością (ze szczególnym uwzględnieniem utrudnień na dalszych etapach edukacji, związanych z “niewłaściwym pochodzeniem klasowym”), czemu dawała wyraz w swoim pamiętniku. Niestety, pamiętnik trafił ostatecznie w ręce NKWD i z racji “nieprawomyślnych” fragmentów (NKWD zinterpretowało zapiski młodej kobiety jako “planowanie zamachu na życie Towarzysza Stalina”) dziewczyna, już 18-letnia, została zesłana na Kołymę i Magadan. Na szczęście udało jej się przeżyć okres zesłania; autorka pamiętnika zmarła w 1993 roku.
Dziennik Niny Ługowskiej to z perspektywy zwykłego czytelnika “nic takiego” i z takimi opiniami spotykałam się w internecie – ale jeśli ktoś ma odpowiednią wiedzę na temat historii ZSRR i w ogóle jest nią zainteresowany, znajdzie tam wiele ciekawych szczegółów. Bo chociaż Nina pisała pamiętnik jak typowa nastolatka, to jednak przyszło jej dorastać w chorej rzeczywistości totalitarnego państwa. Czytając te zapiski, było mi bardzo żal Niny i tysięcy jej podobnych ludzi, którzy stracili młodość, a bardzo często i życie, na zesłaniu i w łagrach… Lekcja historii.

